Η Βαγγελιώ

Η Βαγγελιώ Καρακατσάνη κατάγεται από το Μοχό Ηρακλείου και σήμερα ζει στο Αστρίτσι. Είναι παντρεμένη με το Νίκο Λουτράρη από τις Αρχάνες.

Είναι Αρχιτέκτων Τοπίου.

Εργάστηκε σαν δημοσιογράφος στην εβδομαδιαία εφημερίδα Ν. Λέσβου «Νέο Εμπρός», ως διευθύντρια σύνταξης στο περιοδικό «Οικοδομώ», ενώ σήμερα συνεργάζεται με διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικές σελίδες.

Ανέπτυξε έντονη κοινωνικοπολιτική δράση από τα σπουδαστικά της χρόνια, διετέλεσε Πρόεδρος Δ.Σ. της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Ηρακλείου και σήμερα είναι Πρόεδρος Δ.Σ. του Σωματείου ενάντια στο στίγμα και την προκατάληψη για τις ψυχικές διαταραχές, «Υπέρβαση» και Αντιπρόεδρος Δ.Σ. του Συλλόγου Γυναικών Αρχανών.

Το μυθιστόρημα «Στη ρίζα τ’ αετού» είναι το πρώτο της έργο. Εκδόθηκε το 2015 από τις εκδόσεις Επιλογές και επανεκδόθηκε το 2016 από τις εκδόσεις Ραδάμανθυς.

Το παραμύθι "Το άτακτο αστεράκι με το κόκκινο σκουφάκι" είναι το δεύτερο έργο της που εκδόθηκε και αυτό από τις εκδόσεις Ραδάμανθυς. 

Τώρα εργάζεται πάνω στην ποιητική συλλογή "Τα αναγκαία".

Η ρίζα είναι η αφορμή, η αιτία που έγραψα, που δεν ήταν άλλη από το κοινωνικό στίγμα για τη ψυχική νόσο. Ταυτόχρονα δηλώνει την ατέρμονη πάλη του κεντρικού ήρωα, του Μανολιού, να βρει την αιτία του κακού, την αιτία των προκλήσεων που κάθε φορά αντιμετωπίζει, με στόχο να ξεπεράσει τις διάφορες καταστάσεις με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος. Ο αετός από την άλλη, πετάει ψηλά και διαγράφοντας κυκλική πορεία με ελάχιστα τινάγματα των φτερών του, ξεπερνάει μπόρες και δυσκολίες. Εγώ τον τοποθετώ στους πρόποδες, στη ρίζα του βουνού, εκεί που συνήθως ζουν οι άνθρωποι, γιατί θέλω να καταδείξω ότι ο άνθρωπος αποτελεί από τη φύση του κοινωνικό ον κατά τον Αριστοτέλη κι αυτή είναι η πεμπτουσία όλου του ανθρώπινου πολιτισμού. «Η ρίζα του αετού» επομένως συμβολίζει τον άνθρωπο που παλεύει να βρει τις αιτίες από κοινού με άλλους ανθρώπους και τον τρόπο να ξεπεράσει τις ανηφοριές της ζωής.

 

ΓΙΑ ΤΟ ΑΤΑΚΤΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΚΟΥΦΑΚΙ

Τα παραμύθια έχουν γίνει πολύ της μόδας τελευταία. "Παραμυθάδες" παρακολουθούμε καθημερινά στα πρωϊναδικα, στα μεσημεριανάδικα, στις ειδήσεις των οχτώ και γενικώς σε διάφορες «ενημερωτικές» εκπομπές. Παραμύθια όμως για μικρούς και μεγάλους που να προσεγγίζουν την πορεία του ανθρώπου προς την ενσυναίσθηση και την κατανόηση, δεν παρακολουθούμε συχνά ούτε στις οθόνες, ούτε εντύποις.  Ένα τέτοιο «ασυνήθιστο» παραμύθι είναι και το άτακτο αστεράκι… που ίσως τελικά να μην είναι και τόσο άτακτο. Ίσως να είναι απλώς ζωηρό, γεμάτο ενέργεια. Να εκδηλώνεται με σθένος και ένταση. Να εκφράζεται με ζωντάνια, σύντομα και λιτά. Να χαρακτηρίζεται από έντονη κινητικότητα και διάθεση για δράση. Ίσως ο καθένας μας να ταυτιστεί με το άτακτο αστεράκι.

Το κόκκινο σκουφάκι από την άλλη, συμβολίζει το πάθος, τον έρωτα, τον αγώνα, τη φωτιά που σιγοκαίει μέσα στον καθένα μας και αρκεί μια στιγμή για να εξωτερικευτεί και να μετουσιωθεί σε πραγματική δύναμη αλλαγής πορείας και συνειδητοποίησης.